«Είναι καλό να σημειωθεί εδώ ότι ο παρόντας οδηγός, ο οποίος βρίσκεται στα χέρια σας έχει εκδοθεί και επιμεληθεί σε ένα άλλο σύμπαν, σε ένα άλλο κόσμο – σε ένα κόσμο ονείρων. Καμιά σχέση δεν έχει – μάλλον – με την ανθρώπινη πραγματικότητα όπως την γνωρίζουμε στη δική μας μικρή γωνίτσα που ονομάζουμε πλανήτη Γη».
Περίεργα πλάσματα τα όνειρα· πιστεύεται από πολλούς ότι είναι νυκτόβια, σαν τις κουκουβάγιες. Ότι μεταφέρουν σοφία και προειδοποιούν τους ανθρώπους· γι’ αυτό τον λόγο οι άνθρωποι ανατρέχουν σε ονειροκρίτες και άλλες αλχημείες για να τα εξηγήσουν.
Οι εφιάλτες εκ παραδρομής θεωρούνται από πολλούς τα πιο ζόρικα από τα είδη των ονείρων. Είναι βέβαια αλήθεια ότι έχουν χαλάσει πολλούς ύπνους και σκοπεύουν να χαλάσουν ακόμα περισσότερους μέχρι το τέλος του κόσμου. Στις πλείστες των περιπτώσεων όμως, αυτά τα τρομακτικά όνειρα είναι ακίνδυνα και περαστικά.
Τα πιο επικίνδυνα είδη ονείρων κυκλοφορούν μετά το χάραμα όταν ο ήλιος έχει ανατείλει και κυρίως όταν ο κόσμος έχει ξυπνήσει. Με τα μάτια ορθάνοιχτά, οι άνθρωποι ονειρεύονται, τα πιο περίεργα πράγματα και αυτό γιατί τα όνειρα έχουν την ικανότητα να εισχωρούν στα μυαλά των ανθρώπων και άλλων ζωντανών πλασμάτων κατά τη διάρκεια όλων των ωρών και των στιγμών.
Η μοναδική ίσως προϋπόθεση για να εισχωρήσουν τα όνειρα, είναι τα μυαλά να είναι ανοιχτά και να μπορούν να παράγουν ιδέες, αν και μερικές φορές καταφέρνουν να σφηνώσουν ακόμα και στα μυαλά των πιο κλειστόμυαλων ανθρώπων. Πράγμα ανεξήγητο, αφού στα μυαλά αυτά δεν μπορεί να χωρέσει ούτε η δική τους φαιά ουσία. Μέχρι και το οξυγόνο δυσκολεύεται να φτάσει στους νευρώνες και για αυτό το λόγο πολλοί νευρώνες νεκρώνονται. Παρενθετικά θα αναφέρω ότι για αυτόν ακριβώς τον λόγο, αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να γίνουν πραγματικά πολύ επικίνδυνοι. Σε αυτούς σφηνώνονται συνήθως οι λιγότερο ενάρετες και δυσκοίλιες ιδέες, οι οποίες δημιουργούν μονοκόμματα δογματικά σιδερένια δεσμά, τόσο για τους ίδιους αλλά και για όλους όσους περιλαμβάνονται στις κατ’ αυτούς ιδανικές πολιτείες που ονειρεύονται.
Σημειώνεται εδώ ότι γενικά δεν έχει σημασία αν τα μάτια μας είναι ανοιχτά ή κλειστά, τα όνειρα εισχωρούν όπως και να έχει.
Όλοι σχεδόν έχουμε αντιληφθεί ένα τουλάχιστον όνειρο να κυκλοφορεί στο κεφάλι μας κατά την διάρκεια της μέρας. Οι περισσότεροι όμως από εμάς τα έχουμε στα κεφάλια μας σε μπουλούκια. Ονειρευόμαστε το ένα, ονειρευόμαστε το άλλο, ονειρευόμαστε το παράλλο. Χωρίς ποτέ μας να καταφέρουμε να αρπάξουμε έστω και ένα όνειρο. Γι’ αυτό οι περισσότεροι από εμάς απλά θεωρούμε τα όνειρα της μέρας άπιαστα πλάσματα.
Τα όνειρα της νύχτας και τα όνειρα της μέρας τα οποία έρχονται σε μπουλούκια, δεν είναι πραγματικά δικά μας όνειρα και συνήθως έχουν μηδαμινή αξία, ακόμα και αν καταφέρει κάποιος να αρπάξει κάποιο από αυτά τυχαία. (Να σημειωθεί εδώ ότι αναφέρεται η λέξη «συνήθως» γιατί ανάμεσα στα χιλιάδες όνειρα της νύχτας και τα μπουλούκια των ονείρων της μέρας που μας κυνηγάνε, αντί να τα κυνηγάμε εμείς, μπορεί να υπάρχουν και κάποια τα οποία δεν είναι κάλπικα, τα οποία έχουν ξεφύγει από άλλους δημιουργούς ονείρων. Αλήθεια όμως, πώς μπορεί κανείς να τα ξεχωρίσει; Ακόμα και αν τα καταφέρει να τα ξεχωρίσει, πώς μπορεί να ξέρει ότι είναι συμβατά με εμάς; Παρ’ όλ’ αυτά, μερικοί ζουν μονάχα μέσα από αυτά).
Τα πραγματικά όνειρα – σχήμα οξύμωρο για πολλούς, να είναι όνειρο και να είναι πραγματικό – είναι αυτά που δημιουργούνται συνήθως ένα ένα, με κόπο και πολύ μόχθο από τον δημιουργό τους αλλά και τον εν δυνάμει θηρευτή τους.
Τα πραγματικά όνειρα είναι ιδέες που βγάζουν φτερά ή καλύτερα που τους φυτεύει ο δημιουργός τους φτερά. Είναι ιδέες οι οποίες γεννιούνται (ή πλάθονται) από τον δημιουργό τους κατόπιν μεγάλου προβληματισμού, ενδοσκόπησης και ανάλυσης και έπειτα αφήνονται ελεύθερες.
Ο κυνηγός ονείρων είναι αυτός που έχει το θάρρος να τρέξει πίσω από τις ιδέες του, να τους δώσει φτερά και να τις κάνει όνειρα. Στην αρχή να τους δώσει ώθηση να πετάξουν, έπειτα να τρέξει ξοπίσω τους και να τις συλλάβει, γιατί οι ιδέες άπαξ και βγάλουν φτερά και τα νιώσουν δικά τους έχουν την τάση να τρέχουν και να χάνονται. Η μόνη δύναμη που τις δένει με αυτό τον κόσμο είναι η δύναμη του δημιουργού τους ή κάποιου που τις ποθεί με τον ίδιο πανίσχυρο τρόπο. Αν κάποιος δεν τις ποθεί αρκετά, οι ιδέες χάνονται. Εκατομμύρια ιδέες έχουν χαθεί και χάνονται καθημερινά με αυτό τον τρόπο.
Αυτό δεν πρέπει να μας τρομάζει και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση τα όνειρα να μένουν περιορισμένα στα στενά όρια του μυαλού γιατί θα πεθάνουν. Δεν αντέχουν τον εγκλεισμό και τη φυλάκιση, γεννιούνται ελεύθερα. Αν δεν είναι ελεύθερα, απλά πεθαίνουν και τότε σαν φαντάσματα περιφέρονται ολονυχτίς και ολημερίς γύρω από τον δημιουργό τους.
Για αυτό είναι καλύτερα, τόσο για εμάς αλλά και για αυτά, να τα αφήσουμε ελευθέρα και έπειτα να τα κυνηγήσουμε. Αν δεν τα πιάσουμε ή δεν τα καταφέρουμε να τα πείσουμε να επιστρέψουν κοντά μας, θα περιπλανούνται στο σύμπαν μέχρις ότου βρεθεί ο πραγματικός θηρευτής τους. Μερικά πάλι, ίσως και τα περισσότερα για τον καθένα μας, θα έχουν πεθάνει και θα μας στοιχειώνουν συνειδητά ή ασυνείδητα. Θα έρχονται στον ύπνο μας και θα ουρλιάζουν (ή εμείς θα ουρλιάζουμε) αλλά μέχρι το πρωί θα τα έχουμε και πάλι ξεχάσει, μόνο ο ιδρώτας – ή καλύτερα η μυρωδιά του ιδρώτα – πάνω στο μαξιλάρι θα μένει από αυτά.
Τα όνειρα προτού αφεθούν ελεύθερα, καλό θα ήταν να φιλευτούν με μέλι βγαλμένο μέσα από την ψυχή του δημιουργού τους. Θα ήταν καλό να τους επιβεβαιώσει την αγάπη του αλλά και την πίστη του σε αυτά.
Ο δημιουργός πρέπει να έχει το θάρρος να τα αφήσει να περιτριγυρίζουν τον κόσμο όλο, ενώ ο ίδιος ξοπίσω τους να τραβά. Να τα αφήνει να κάνουν πτήσεις γύρω από το κεφάλι του, να βουίζουν στα αυτιά του. Να μένει ξύπνιος τα βράδια από το θόρυβο των πτήσεων τους. Να τα αφήνει να κάνουν βουτιές στο νου του. Να αγγίζουν με τα ακροδάχτυλα τους τη χρυσή επιφάνεια που βρίσκεται στα βάθη της ψυχής του και να τρώνε από το μέλι που βρίσκεται εκεί. Χωρίς αυτό το μέλι το οποίο προέρχεται από τα βάθη της ψυχής, δύσκολα επιβιώνουν.
Η παραμικρή αμφιβολία του για την εκπλήρωση τους είναι ικανή να τα τρομάξει και να τα διώξει μακριά, μα θα ξαναγυρίσουν σαν δούνε την σιγουριά στα μάτια του. Θα γυρνάνε διαρκώς μέχρι ο δημιουργός τους να μπορέσει να τους εμπνεύσει εμπιστοσύνη.
Αφού τα εξημερώσει και τα κάνει δικά του, δεν είναι πλέον άπιαστα όνειρα, είναι απλά ανεκπλήρωτα και για να εκπληρώσεις τα όνειρα σου χρειάζεται υπομονή, επιμονή και αφοσίωση σε αυτά.
Τα όνειρα δεν πρέπει να τα αρπάζει κανείς βίαια, αλλά να τα αγαπά και να τα ακολουθεί με υπομονή και πάθος – αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία, ένα άλλο κεφάλαιο ζωής ή καλύτερα μια ολόκληρη πορεία ζωής.
Όνειρα χωρίς ανθρώπινη ζωή λέγεται ότι μπορεί και να υπάρχουν, το βέβαιο όμως είναι ότι, ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ ΧΩΡΙΣ ΟΝΕΙΡΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ – πόσο μάλλον με ψόφια όνειρα.
View this post on Instagram
Για αυτό τον λόγο, τα όνειρα της μέρας είναι τα επικινδυνότερα πλάσματα, όχι μόνο μεταξύ των ονείρων αλλά και μεταξύ όλων των πλασμάτων του κόσμου. Τα όνειρα δεν είναι σαν τα άλλα επικίνδυνα πλάσματα αυτού του κόσμου – δεν κινδυνεύεις τόσο από την παρουσία τους, αφού ελάχιστα όνειρα είναι αυτά καθαυτά επικίνδυνα – τα περισσότερα είναι ωφέλιμα. Αντίθετα – και παραδόξως – ο κίνδυνος έγκειται, όπως και στην περίπτωση του οξυγόνου, κυρίως στην απουσία τους. Η φαινομενικά «παντελής» εξαφάνιση τους ενδέχεται να μην σε σκοτώσει εντελώς, αλλά σίγουρα σου αφαιρεί την διάθεση για ζωή. Χωρίς αυτά, ταξιδεύει κανείς ολημερίς και ολονυχτίς σαν ζόμπι – χωρίς ψυχή, χωρίς σκοπό, περιδιαβαίνει κανείς την υποτιθέμενη εναπομείνασα «ζωή». Το μοναδικό γιατρικό για επιστροφή έστω και σε μια υποτυπώδη ανθρώπινη ζωή είναι η αναβίωση έστω και ενός μικρού, ασήμαντου κατά τα φαινόμενα ονείρου.
Υποσημείωση 1: Η εξημέρωση των ονείρων είναι η αρχή και όχι το τέλος του ταξιδιού. Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΚΠΛΗΡΩΣΗΣ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΕΙΝΑΙ Η ΤΡΟΦΟΔΟΤΟΥΣΑ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΚΑΘΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ.
Υποσημείωση 2: Μελετάται η περίπτωση η ζωή όπως τη γνωρίζουμε να είναι και αυτή όνειρο. Δηλαδή να έχει συλληφθεί ως ιδέα από τον δημιουργό και στην πορεία να έχει πραγματοποιηθεί.
Γράφει:
Παύλος Κωνσταντίνου
Όσοι θέλετε να αναδημοσιεύσετε κάποιο άρθρο, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.
- Οδηγός για θηρευτές ονείρων - 8 Αυγούστου, 2023
- Αριστερά ή Δεξιά, το αιώνιο πρόβλημα - 22 Ιουνίου, 2023
- Η γραμμή τερματισμού - 28 Νοεμβρίου, 2022
