Ψάχνεις την γραμμή τερματισμού, περπατάς καθημερινά προς τον στόχο σου, άλλοτε τρέχεις, άλλοτε μπουσουλάς, άλλοτε σέρνεσαι. Κυρίως όμως σέρνεσαι, καθημερινά, προς τον στόχο σου.
Ονειρεύεσαι την γραμμή τερματισμού, ποθείς την στιγμή που θα την πατήσεις και θα αναφωνήσεις «φτάνει, πια, ως εδώ ήταν, έφτασα!» θριαμβευτής της στιγμής, θριαμβευτής της ζωής…
Έλα όμως που εκείνη ακριβώς την στιγμή, θα καταλάβεις ότι λίγο πριν περάσεις την γραμμή τερματισμού, ήξερες ότι έφτανες, ήξερες ότι τερμάτιζες και… κάτι μέσα σου ράγισε. Κάτι μέσα σου είδε ότι μετά την γραμμή τερματισμού δεν υπάρχει τέλος.
Εκείνη ακριβώς την στιγμή που θα καταλάβεις ότι ο ίδιος σου ο εαυτός σε ξεγέλασε, ότι η γραμμή ήταν εκεί μονάχα για να σου δώσει δυνάμεις, θα νιώσεις προδομένος, καταϊδρωμένος και σαστισμένος.
Αυτοί που σε ξέρουν καλά όμως θα δουν, θα καταλάβουν, θα αντιληφθούν γιατί θα δημιουργηθεί αυτό το μειδίαμα στο πρόσωπό σου.
Θα ξέρεις ότι κανείς δεν σου είπε ότι υπάρχει τέλος στη διαδρομή.
Θα ξέρεις ότι κανείς δεν σου είπε ότι υπάρχει γραμμή τερματισμού.
Δεν υπάρχει και δεν υπήρχε ποτέ γραμμή τερματισμού!
Και αν καμιά φορά πιστέψεις πως την βρήκες… κάνε ένα μικρό βήμα μπροστά, πέρασε την γραμμή.
Νέοι ορίζοντες θα προβάλουν μπροστά σου, ένα ολόκληρος κόσμος έτοιμος για κατάκτηση.
Και εσύ σαν ακούραστος οδοιπόρος θα συνεχίσεις τη διαδρομή.
Το μειδίαμα στο πρόσωπο σου θα φανεί μονάχα σε όσους σε ξέρουν καλά.
Προς τους νέους ορίζοντες θα διαβείς, ακούραστος, αγέρωχος οδοιπόρος.
Γράφει:
Παύλος Κωνσταντίνου
Όσοι θέλετε να αναδημοσιεύσετε κάποιο άρθρο, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.
- Οδηγός για θηρευτές ονείρων - 8 Αυγούστου, 2023
- Αριστερά ή Δεξιά, το αιώνιο πρόβλημα - 22 Ιουνίου, 2023
- Η γραμμή τερματισμού - 28 Νοεμβρίου, 2022
