Η μελωδία από το ξυπνητήρι ακούστηκε ξανά αποκρουστική και βασανιστική, έπαψε όμως προ πολλού να είναι μελωδία για τα αυτιά του. Έπαψε να είναι η ευχάριστη συνέχεια γλυκών ήχων και ρυθμού την πρώτη μέρα που τον ξύπνησε. Από τότε πάει πολύς καιρός, σταδιακά ασχήμιζε, αγρίευε…Τώρα είναι ένας βασανιστικός θόρυβος, ένας δυνάστης που μαστιγώνει τα αυτιά και τον σπρώχνει έξω από τα γλυκά του όνειρα, έξω από την ζεστασιά του κρεβατιού.
Ο θόρυβος ηχούσε στα αυτιά του με τόση μανία που τον έπιασε αναγούλα, πάτησε σνουζ, του άρεσε να αναβάλλει πράγματα και καταστάσεις και αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που μπορούσε να αναβάλει, άσε που κάποτε είχε διαβάσει σε μια έρευνα ότι οι άνθρωποι που πατάνε αναβολή στο ξυπνητήρι είναι εξυπνότεροι από τον μέσο όρο. Στην ίδια έρευνα κατάλαβε πως είναι Κουκουβάγια σε θέματα ύπνου, του άρεσε να ξυπνάει αργά και να κοιμάται τα ξημερώματα… “Ας όψεται η ανάγκη” μονολόγησε στον εαυτό του “ας όψεται η ανάγκη!..”
«Οι άνθρωποι κουκουβάγιες είναι πιο ευφυείς…» Η εικόνα μιας κουκουβάγιας να πετά στον νυχτερινό ουρανό άρχισε να σχηματίζεται στο μυαλό του… Ο μανδύας του ύπνου έπεσε ξανά πάνω από τα βλέφαρα του και ξαφνικά αυτός ο ΉΧΟΣ, αυτός ο σατανικός θόρυβος, πέταξε τον Διαβάστε περισσότερα “Σνουζ”
