Μήνας: Οκτώβριος 2017

Η ύπαρξη κινήτρων είναι μια πανίσχυρη δύναμη η οποία μπορεί να μας κάνει πολύ πιο πετυχημένους, ευτυχισμένους, να μας δώσει νόημα και να γεμίσει την ζωή μας.
Η απουσία αυτής της εσωτερικής δύναμης  που μας κινητοποιεί είναι μεγάλο μειονέκτημα.

Τα κίνητρα μας μπορεί να παρουσιάζονται στις πιο απλές τους μορφές, όπως η δίψα, ή η πείνα και σε πολύ πιο ανεπτυγμένες μορφές όπως είναι η ανάγκη μας για αυτοπραγμάτωση.

Τα κίνητρα είναι οι αόρατες δυνάμεις που μας ωθούν στην δράση ώστε να εκπληρώσουμε κατώτερες και ανώτερες επιθυμίες. Είναι ο λόγος που αφήνουμε τα ζεστά μας σκεπάσματα τα κρύα πρωινά του χειμώνα.

Τα κίνητρα είναι αυτά που μεσολαβούν μεταξύ του “θα ήταν καλά να έκανα” και της πράξης.

Η ενεργοποίηση των κινήτρων, η ένταση τους και η επιμονή τους είναι τα τρία βασικά συστατικά που θα μας οδηγήσουν στην επιτυχία.

Η ικανότητα επίλυσης προβλημάτων δεν αρκεί, πρέπει να Διαβάστε περισσότερα “Οι αόρατες δυνάμεις μέσα μας”

Τις περισσότερες φορές, όταν έρθουμε αντιμέτωποι με μια δυσάρεστη κατάσταση, αναπαράγουμε το περιστατικό στη μνήμη μας και προσπαθούμε να καταλάβουμε τι κάναμε λάθος. Τι πήγε στραβά και πως θα μπορούσαμε να το αποφύγουμε.

Μερικά από τα ερωτήματα που κατακλύζουν την σκέψη μας είναι: Τι είπαμε; Τι δεν είπαμε; Τι κάναμε; Τι δεν κάναμε; Τι προβλέψαμε, τι θα μπορούσαμε να είχαμε προβλέψει και δεν το προβλέψαμε και άλλα πολλά.

Βρίσκουμε δεκάδες εναλλακτικά σενάρια, αλλάζουμε την πλοκή και επαναλαμβάνουμε νοερά την διαδικασία.  Είμαστε πεπεισμένοι ότι αν πράτταμε με τον ένα η τον άλλο τρόπο θα μπορούσαμε να αλλάξουμε το δυσάρεστο γεγονός.

Ουσιαστικά νιώθουμε μια αίσθηση παντοδυναμίας και ελέγχου. Σαν μικροί θεοί, θα έπρεπε να Διαβάστε περισσότερα “Το παρελθόν μπορεί να σκοτώσει το παρόν”

Σε ένα μακρινό χωριουδάκι κατοικούσαν εκατοντάδες κεριά. Όλα ζούσαν χαρούμενα και ευτυχισμένα, συνήθως άναβαν το βράδυ και έκαιγαν μέχρι το πρωί. Παντρεύονταν και έκαναν μικρά κεράκια τα οποία μεγάλωναν και ο κύκλος επαναλαμβανόταν.

Ένα ζευγάρι αρκετά φωτισμένων κεριών μια μέρα γέννησε ένα περίεργο παιδί. Στην αρχή φοβήθηκαν όταν το είδαν, αντί για φυτίλι στο κεφάλι, είχε ένα μικρό μεταλλικό νήμα το οποίο περικλειόταν σε μια γυάλινη σφαιρική φύσιγγα.

Η μητέρα πανικοβλήθηκε, δεν ήξερε τι να κάνει, θεώρησε το παιδί της τέρας της φύσης, ο πατέρας όμως, κερί των γραμμάτων, καθησύχασε τη μητέρα και κάλεσε ένα γιατρό για να αξιολογήσει το νεογέννητο. Ο γιατρός τους είπε ότι δεν μπορούσε να καταλάβει από τι έπασχε το νεογέννητο αλλά ήταν σίγουρα άρρωστο.
 
Το βράδυ η μητέρα ενώ ήταν στο κρεβάτι της σκεφτική και λυπημένη αντιλήφθηκε ένα πολύ ισχυρό φως να βγαίνει από το δωμάτιο του νεογέννητου. Ούτε εκατό κεριά μαζί δεν θα μπορούσαν να φωτίσουν το δωμάτιο τόσο πολύ. Έτρεξε να δει τι συμβαίνει και είδε το πιο φωτεινό κερί που είχε δει ποτέ, δεν πίστευε στα μάτια της όμως ήταν το παιδί της.
Ενθουσιασμένη φώναξε τον πατέρα ο οποίος δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυα από την χαρά του. Αποφάσισαν να το ονομάσουν λυχνία.

Τα νέα μαθεύτηκαν γρήγορα στο χωριό και όλοι μιλούσαν για το πεφωτισμένο παιδί. Κάποιοι ενθουσιάστηκαν αλλά οι περισσότεροι ανησύχησαν. Η ανησυχία ήταν τόσο μεγάλη που πολλά κεριά μαζεύτηκαν έξω από το σπίτι της οικογένειας και διαμαρτύρονταν.

Για να καθησυχάσουν τα πνεύματα οι αρχές αποφάσισαν να καλέσουν σε συνεδρία το συμβούλιο των φωτισμένων κεριών.

Το συμβούλιο αποτελείτο από τα εφτά φωτεινότερα κεριά του χωριού. Το θέμα κρίθηκε ως υψίστης σημασίας και έτσι Διαβάστε περισσότερα “Μια λυχνία ανάμεσα στα κεριά”