Συντάκτης: Παύλος Κ. Κωνσταντίνου

Είναι καλό να θέλεις να είσαι καλύτερος από όλους σε αυτό που κάνεις. Είναι καλό να θέλεις να είσαι το νούμερο ένα.

Υπάρχει όμως μια βασική διαφορά η οποία διαχωρίζει τα άτομα που επιδιώκουν την κορυφή, οι τρόποι που επιλέγουν για να την πετύχουν. Σε όσα κάνουμε υπάρχει πάντα ο ηθικός και ο ανήθικος τρόπος, υπάρχει πάντα ο ηθικός και ανήθικος άνθρωπος.

Ηθικός είναι αυτός που θέλει να φυτέψει και να μεγαλώσει το μεγαλύτερο δέντρο. Είναι ο Άνθρωπος που επιδιώκει την δική του βελτίωση καθημερινά.

Ανήθικος είναι αυτός που θέλει να κόψει όλα τα  δέντρα για να έχει αυτός το ψηλότερο, δεν θέλει να κοπιάσει, άσε που τρέμει τον ανταγωνισμό και για αυτό ξεριζώνει ακόμη και τους μικρότερους σπόρους που τυγχάνει να βρεθούν στο δρόμο του.

Είναι αυτός που μειώνει τους άλλους και προσπαθεί να τους ξεπεράσει με το να τους ρίξει Διαβάστε περισσότερα “Μην πλανάσαι”

Όταν βρίσκομαι καθισμένος κάτω από τον έναστρο νυχτερινό ουρανό, σε ένα δάσος κάπου μακριά, αναρωτιέμαι ποιο είναι το πραγματικό μέγεθος των δικών μου προβλημάτων. Για μια στιγμή και μόνο αποφασίζω πως δεν αξίζουν τίποτα, όλα μικρά και ασήμαντα, μπροστά στο μεγαλείο του κόσμου.

Αυτή και μόνο η στιγμή του δέους και της ανατριχίλας με κάνει να πιστέψω… Με κάνει να αγαπήσω περισσότερο την ζωή και τον κόσμο, μου δίνει ελπίδα… Και μετά, έτσι απλά, ξεχνάω και πνίγομαι, αφήνω να με καταβροχθίσει Διαβάστε περισσότερα “Χαμένος στο άπειρο”

Ο δικαστής φώναξε, «ο κατηγορούμενος είναι ένοχος σε όλες τις κατηγορίες, η ποινή θα ανακοινωθεί την Δευτέρα στις…»

Μέχρι εκεί κατάφερε να ακούσει, ο αέρας ξαφνικά άλλαξε, λιγόστεψε το οξυγόνο, μολύνθηκε, έγινε ακατάλληλος προς αναπνοή… Άστραψε και βρόντηξε στην αίθουσα, χάθηκε το φως, του ήρθε τάση για αναγούλα· κάτι πήγε να φωνάξει στον δικαστή αλλά εκείνη ακριβώς την στιγμή τον άρπαξε ο δικηγόρος του από το μπράτσο και τον έβγαλε έξω από την αίθουσα.

Περίμενε εναγωνιωδώς μια βδομάδα την ποινή του. Ο δικηγόρος του τον καθησύχαζε πως δεν θα είναι βαριά: «θα είναι ελαφριά σαν πούπουλο», « Τα δικαστήρια δεν θέλουν να εξοντώνουν τον κόσμο αλλά να τον βοηθούν» του είπε.

«Μα είμαι αθώος», του απάντησε, δεν ήξερε αν το πίστευε αυτό ο δικηγόρος του, από την αρχή είχε τις αμφιβολίες του. Δεν ήξερε αν το πίστευε και ο ίδιος πια.

Πέρασαν βασανιστικά οι μέρες, η μια μετά την άλλη και να λοιπόν που ήρθε η μέρα, αυτή η μέρα, μια πραγματικά  δύσκολη Δευτέρα.

Φόρεσε τα καλά του και στάθηκε μπροστά από το έδρανο στην θέση του κατηγορουμένου, προσπάθησε να μην φαίνεται νευρικός.

Ο Δικαστής έβγαλε ένα τεράστιο λόγο. Ανέφερε μεταξύ άλλων, ότι Διαβάστε περισσότερα “Αχ!.. και να ‘μουν…”