Συντάκτης: Παύλος Κ. Κωνσταντίνου

Ο άνθρωπος είναι το πιο περίεργο ον που θα έρθεις αντιμέτωπος, είναι φως και σκοτάδι μαζί, είναι αγάπη και μίσος, είναι ικανός για τις μεγαλύτερες πράξεις αυτοθυσίας αλλά και για τις μεγαλύτερες πράξεις καταστροφής σε αυτό τον πλανήτη. Είναι ικανός για το κακό για το καλό, μπορεί να δημιουργεί παράδεισους επί της γης, την ίδια στιγμή όμως μπορεί να σκορπίσει την κόλαση στον πλανήτη.

Τι διαχωρίζει όμως το φως από το σκοτάδι; Τι κάνει το πέπλο του καλού να μετατραπεί σε μανδύα του κακού;

Είναι ο χαρακτήρας του ανθρώπου; Οι ιδέες του; Το περιβάλλον του; Το DNA του; Είναι οι περιστασιακοί παράγοντες τόσο καταλυτικοί; Είμαστε άβουλα όντα σε αυτό το σοβαρό ζήτημα, είμαστε έρμαια των περιστάσεων;

Οι πράξεις ανθρώπων σε μεγάλους και μικρούς πολέμους (και όχι μόνο) έδειξαν ότι συνηθισμένοι άνθρωποι, οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, εγώ και εσύ δηλαδή, μετατράπηκαν σε μακάβρια τέρατα όταν Διαβάστε περισσότερα “Εντομοκτόνος λογική”

Όταν ήμουν μικρός, νομίζω στη δευτέρα τάξη του δημοτικού, η δασκάλα μας μίλησε για την παραβολή των ταλάντων, μας εξήγησε ότι ό Θεός περιμένει από εμάς να καλλιεργήσουμε τα ταλέντα που μας χάρισε, άλλους απλόχερα και άλλους όχι τόσο. Σημασία δεν είχε πού θα φτάναμε, σημασία είχε να δουλεύαμε προς την βελτίωση του εαυτού μας.

Όντας μικρός και πιο ανώριμος από όσο σήμερα (έτσι ελπίζω τουλάχιστον) τη ρώτησα αν εγώ καλλιέργησα τα τάλαντα μου όσο θα έπρεπε και είχα στο μυαλό μου ότι είχα γίνει καλός στο TAE KWON DO, το οποίο παρεμπιπτόντως μόλις είχα ξεκινήσει. Η δασκάλα μου απάντησε ότι βεβαίως και τα καλλιέργησα και ότι ο θεός είναι ευχαριστημένος από εμένα. Δεν θυμάμαι αν είπε και κάτι άλλο που σίγουρα είπε. Αυτό που ήθελα να ακούσω το άκουσα. Εκείνη την στιγμή ένιωθα ολοκληρωμένος, είχα δουλέψει αρκετά, όσο χρειαζόταν για να είναι ο θεός ευχαριστημένος μαζί μου.

Αυτό που δεν θυμάμαι να άκουσα από τη δασκάλα, και είμαι σίγουρος ότι το είπε αλλά μάλλον δεν ήμουν έτοιμος να το ακούσω, είναι ότι Διαβάστε περισσότερα “Όταν ήμουν μικρός”