Όταν ήμουν μικρός, νομίζω στη δευτέρα τάξη του δημοτικού, η δασκάλα μας μίλησε για την παραβολή των ταλάντων, μας εξήγησε ότι ό Θεός περιμένει από εμάς να καλλιεργήσουμε τα ταλέντα που μας χάρισε, άλλους απλόχερα και άλλους όχι τόσο. Σημασία δεν είχε πού θα φτάναμε, σημασία είχε να δουλεύαμε προς την βελτίωση του εαυτού μας.
Όντας μικρός και πιο ανώριμος από όσο σήμερα (έτσι ελπίζω τουλάχιστον) τη ρώτησα αν εγώ καλλιέργησα τα τάλαντα μου όσο θα έπρεπε και είχα στο μυαλό μου ότι είχα γίνει καλός στο TAE KWON DO, το οποίο παρεμπιπτόντως μόλις είχα ξεκινήσει. Η δασκάλα μου απάντησε ότι βεβαίως και τα καλλιέργησα και ότι ο θεός είναι ευχαριστημένος από εμένα. Δεν θυμάμαι αν είπε και κάτι άλλο που σίγουρα είπε. Αυτό που ήθελα να ακούσω το άκουσα. Εκείνη την στιγμή ένιωθα ολοκληρωμένος, είχα δουλέψει αρκετά, όσο χρειαζόταν για να είναι ο θεός ευχαριστημένος μαζί μου.
Αυτό που δεν θυμάμαι να άκουσα από τη δασκάλα, και είμαι σίγουρος ότι το είπε αλλά μάλλον δεν ήμουν έτοιμος να το ακούσω, είναι ότι Διαβάστε περισσότερα “Όταν ήμουν μικρός”