Είσαι ένας ξεχωριστός άνθρωπος που προσπαθείς να είσαι σαν όλους τους άλλους. Να φαίνεσαι φυσιολογικός, να γίνεσαι κοινωνικά αποδεκτός.
Το πρόβλημα με το φυσιολογικό είναι ότι καθορίζεται από την μάζα. Σπάνια όμως η πρόοδος και η εξέλιξη οφείλεται στους πολλούς. Αντίθετα συνήθως η πλειοψηφία καταδικάζει, απορρίπτει και δαιμονοποιεί κάθε τι νέο.
Το να έχεις το θάρρος να αγκαλιάσεις τον εαυτό σου σαν ξεχωριστό άνθρωπο είναι σαν να αποδέχεσαι ένα μέρος της τρέλας σου. Γιατί και η τρέλα καθορίζεται από την μάζα και την κοινωνία.
Τρελός είναι ο πρώτος χαρακτηρισμός που άκουσαν πολλοί από τους πρωτοπόρους.
Αυτό όμως δεν τους σταμάτησε από το να αλλάξουν τον κόσμο.
Η προσπάθεια να ακολουθήσουμε όλα τα κοινωνικά πρέπει, έχει μια ακόμα μεγαλύτερη επίπτωση πάνω στον ίδιο τον εαυτό μας. Μας αρρωσταίνει σωματικά και ψυχικά. Η καταπίεση κάνει το σώμα μας να αντιδρά,να εκκρίνει διάφορες ορμόνες για να μας βοηθήσει να ξεφύγουμε από την δυσάρεστη κατάσταση.
Εμείς το μόνο που καταλαμβαίνουμε είναι ότι δεν είμαστε καλά, η μόνη διέξοδος που βρίσκουμε είναι τα ψυχοφάρμακα ο αλκοολισμός τα ναρκωτικά και άλλες εξαρτησιογώνες ουσίες ή συμπεριφορές.
Το αποτέλεσμα είναι να γίνουμε ένα με το σύνολο, να είμαστε όμοιοι με αυτό που μας έκανε να νιώθουμε διαφορετικοί εξαρχής.
Είμαστε ευχαριστημένοι που χωρέσαμε στην παθολογία του συνόλου ξεφεύγοντας από την δική μας ατομική “παθολογία”.
“Όχι δεν θα την βγάλω ποτέ” σκέφτηκε, αν και στην πραγματικότητα ήθελε να κάνει φίλους, να αγαπήσει, να ερωτευτεί.