Κατηγορία: Διδακτικές Ιστορίες

Ένα μικρό κοριτσάκι παρατήρησε ότι η μητέρα του κάθε φορά που ετοίμαζε ψάρι στο φούρνο ξεκινούσε πρώτα από το να κόψει το κεφάλι, μετά να βάλει τα μπαχαρικά αλάτι κλπ. Το τοποθετούσε με ευλάβεια στο ταψί και μετά στο φούρνο.

Το κοριτσάκι ρώτησε την μητέρα του γιατί κόβει το κεφάλι του ψαριού. Η μητέρα απάντησε “Δεν ξέρω νομίζω ότι το κάνει πιο νόστιμο”. Tο κοριτσάκι δεν ικανοποιήθηκε από την απάντηση και έτσι ρώτησε ξανά την μητέρα της, η οποία της απάντησε “΄Ετσι μαγειρεύεται το ψάρι, έτσι το έκανε και η γιαγιά σου”.

Το μικρό κοριτσάκι δεν είχε ικανοποιηθεί από την απάντηση και έτσι στην επόμενη επίσκεψη της στην γιαγιά την ρώτησε αμέσως “Γιαγιά γιατί κόβεις το κεφάλι του ψαριού πριν το μαγειρέψεις;”. Η γιαγιά σκέφτηκε λίγο και είπε στο κοριτσάκι ότι το έκανε γιατί αυτός έμαθε πως είναι ο σωστός τρόπος από μικρό παιδί, παρακολουθώντας την μητέρα της.

Το κοριτσάκι δεν ικανοποιήθηκε και συνέχισε να ρωτά, έτσι η μητέρα, η γιαγιά και το κοριτσάκι αποφάσισαν να επισκεφτούν την προγιαγιά, η οποία αν και αρκετά ηλικιωμένη είχε τα λογικά της.

Η προγιαγιά όταν ρωτήθηκε για το πως μαγειρεύει το ψάρι ξεκίνησε να αναφέρει όλα τα μπαχαρικά και τη διαδικασία αλλά δεν ανέφερε το κόψιμο του κεφαλιού. “Γιαγιά δεν μας είπες για το κόψιμο του κεφαλιού” είπε ενθουσιασμένο το παιδί. “Ααα αυτό”  είπε χαμογελαστή η γιαγιά “παιδί μου

Διαβάστε περισσότερα “Μην κόβετε το κεφάλι του ψαριού”

Σε ένα μακρινό χωριουδάκι κατοικούσαν εκατοντάδες κεριά. Όλα ζούσαν χαρούμενα και ευτυχισμένα, συνήθως άναβαν το βράδυ και έκαιγαν μέχρι το πρωί. Παντρεύονταν και έκαναν μικρά κεράκια τα οποία μεγάλωναν και ο κύκλος επαναλαμβανόταν.

Ένα ζευγάρι αρκετά φωτισμένων κεριών μια μέρα γέννησε ένα περίεργο παιδί. Στην αρχή φοβήθηκαν όταν το είδαν, αντί για φυτίλι στο κεφάλι, είχε ένα μικρό μεταλλικό νήμα το οποίο περικλειόταν σε μια γυάλινη σφαιρική φύσιγγα.

Η μητέρα πανικοβλήθηκε, δεν ήξερε τι να κάνει, θεώρησε το παιδί της τέρας της φύσης, ο πατέρας όμως, κερί των γραμμάτων, καθησύχασε τη μητέρα και κάλεσε ένα γιατρό για να αξιολογήσει το νεογέννητο. Ο γιατρός τους είπε ότι δεν μπορούσε να καταλάβει από τι έπασχε το νεογέννητο αλλά ήταν σίγουρα άρρωστο.
 
Το βράδυ η μητέρα ενώ ήταν στο κρεβάτι της σκεφτική και λυπημένη αντιλήφθηκε ένα πολύ ισχυρό φως να βγαίνει από το δωμάτιο του νεογέννητου. Ούτε εκατό κεριά μαζί δεν θα μπορούσαν να φωτίσουν το δωμάτιο τόσο πολύ. Έτρεξε να δει τι συμβαίνει και είδε το πιο φωτεινό κερί που είχε δει ποτέ, δεν πίστευε στα μάτια της όμως ήταν το παιδί της.
Ενθουσιασμένη φώναξε τον πατέρα ο οποίος δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυα από την χαρά του. Αποφάσισαν να το ονομάσουν λυχνία.

Τα νέα μαθεύτηκαν γρήγορα στο χωριό και όλοι μιλούσαν για το πεφωτισμένο παιδί. Κάποιοι ενθουσιάστηκαν αλλά οι περισσότεροι ανησύχησαν. Η ανησυχία ήταν τόσο μεγάλη που πολλά κεριά μαζεύτηκαν έξω από το σπίτι της οικογένειας και διαμαρτύρονταν.

Για να καθησυχάσουν τα πνεύματα οι αρχές αποφάσισαν να καλέσουν σε συνεδρία το συμβούλιο των φωτισμένων κεριών.

Το συμβούλιο αποτελείτο από τα εφτά φωτεινότερα κεριά του χωριού. Το θέμα κρίθηκε ως υψίστης σημασίας και έτσι Διαβάστε περισσότερα “Μια λυχνία ανάμεσα στα κεριά”

Ένας ομιλητής στεκόταν μπρος σ’ ένα πλήθος από αλκοολικούς κι ήταν αποφασισμένος να τους αποδείξει, μια για πάντα, ότι το αλκοόλ ήταν ένα κακό που δεν μπορούσε με τίποτε να συγκριθεί. Πάνω σ’ ένα τραπέζι είχε δύο επιφανειακά όμοια δοχεία από διάφανο υγρό. Το ένα περιείχε καθαρό νερό και το άλλο ήταν γεμάτο με οινόπνευμα. Έβαλε μέσα στο δοχείο με το νερό ένα σκουλήκι που όλοι το ‘βλεπαν να κινείται και να γυρίζει απ’ τη μια πλευρά του δοχείου στην άλλη.
Ύστερα πήρε το ίδιο σκουλήκι και το έριξε μέσα στο δοχείο με το οινόπνευμα. Το σκουλήκι ψόφησε αμέσως, εκεί  μπροστά στα μάτια όλων. “Ορίστε!” Φώναξε ο ομιλητής. “Τι συμπεράσματα βγάζουμε απ’ αυτό;” Μια φωνή στο βάθος της αίθουσας ακούστηκε καθαρά να λέει: “Εγώ κατάλαβα πως αν πίνω δεν θα πιάσω σκουλήκια μέσα μου”.

Την πιο πάνω ιστορία την βρίσκουμε στο βιβλίο του Wayne W. Dyer, ΟΙ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΩΝ ΣΦΑΛΜΑΤΩΝ ΜΑΣ.

Η αλήθεια είναι ότι

Διαβάστε περισσότερα “Πιστεύουμε ο,τι θέλουμε να πιστεύουμε”