Τέρας ή Θεός;

 

Ταξίδευε στον παράδεισο καβάλα σε ένα άλογο λευκό, όμορφο, ρωμαλέο, ήταν παιδί ο ίδιος και καθώς ταξίδευε μεγάλωνε και από 4 χρονών παιδί έγινε 8, έγινε 10, 12, 16 και ξαφνικά βλέπει το άλογο να αλλάζει χρώμα να γίνεται καφετί και σιγά σιγά κόκκινο,

αυτός ήταν ήδη ενήλικας, το άλογο μετατράπηκε σε δράκο και όλο ασχήμιζε και ξεκίνησε να καταβροχθίζει τα πάντα στο πέρασμα του, προσπάθησε να τον τιθασέψει μα δεν μπορούσε, ίσως και να μην ήθελε κιόλας, μέχρι να καταλάβει είδε το στόμα του δράκου να ανοίγει, το λαιμό του να μακραίνει, να γυρίζει το κεφάλι και να καταβροχθίζει και τον ίδιο.

Πάλευε να ελευθερωθεί από τον δράκο, μα δεν μπορούσε, ο δράκος μεταμορφώθηκε σιγά σιγά σε ένα ανθρωπόμορφο τέρας, προσπάθησε να αντισταθεί μα μάταια, ξαφνικά έγινε ο ίδιος το τέρας… Προσπαθούσε να ελευθερωθεί από τον ίδιο του τον εαυτό, δεν μπορούσε και χωρίς να το καταλάβει, χωρίς να το επιδιώξει κραύγασε “ΒΟΗΘΕΙΑ ΘΕΕ ΜΟΥ”, το ανθρωπόμορφο τέρας μετατράπηκε για μια στιγμή σε άγγελο ή σε θεό, δεν ήταν σίγουρος, μα ξαφνικά μετατράπηκε ξανά σε τέρας.
Χωρίστηκε το τέρας από τον άγγελο και πάλευαν, μα δεν ήξερε ποιος απο τους δύο ήταν ο εαυτός του, δεν ήξερε τι ήταν, ήταν και οι δύο αυτός, φοβήθηκε, κραυγές ακούγονταν από τό στόμα του και ξαφνικά ξύπνησε καταϊδρωμένος…

Φωνάζει στον εαυτό του ότι οι θεοί δεν υπάρχουν, τα τέρατα υπήρχαν μόνο στα παιδικά παραμύθια για να τρομάζουν τα παιδιά, πως δεν υπάρχουν πια.

“Πώς θα μπορούσε να κρύβονται και τα δύο μέσα μου; ΠΩΣ;;;”  

Φοβήθηκε το τέρας που κρύβει λίγο κάτω από την επιφάνεια, φοβήθηκε τον θεό που βασιλεύει μέσα στην καρδιά του. Τέρας ή θεός και τα δύο τον τρομάζουν.
“Πώς θα μπορούσες εσύ να είσαι ένα από τα δύο;” μουρμούρισε στον εαυτό του.

Πώς θα μπορούσε ο κόσμος όλος να αποτελείται από τέρατα και θεούς; Τρέχει, βγαίνει έξω από το σπίτι στον κόσμο, βλέπει τριγύρω του ανθρώπους να βιάζονται, να περπατάνε, να πηγαίνουν στις δουλειές τους, δεν βλέπει μήτε θεούς μήτε τέρατα…

Για μια στιγμή ησυχάζει, σκέφτεται ότι όνειρο ήταν και δεν πρέπει να το πάρει στα σοβαρά, ότι όλα ήταν ένα μικρό πικρό παραλήρημα. Σκέφτηκε ότι για μια στιγμή παλινδρόμησε στην παιδική του ηλικία, έπεισε ξανά τον εαυτό του ότι δεν υπάρχουν σήμερα τέρατα, ότι δεν υπάρχουν σήμερα οι θεοί.

Είδε μια εφημερίδα στο πλάι στο περίπτερο, κοίταξε την πρώτη είδηση, δολοφόνος μπήκε σε σχολείο, σκότωσε, σκότωσε και αν τον άφηναν ακόμα θα σκότωνε, το μάτι του πέφτει  σε άλλη είδηση, καταδικάστηκε σε φυλάκιση λόγω σεξουαλικής παρενόχλησης σε ανήλικα. Πόλεμος στην Συρία, βομβιστική επίθεση στο Παρίσι, φόνος στην…

Γυρίζει το κεφάλι στον ουρανό και καταριέται την πλάση, το σύμπαν, ακόμα και τον ίδιο τον ΘΕΟ που αφήνει τόσα κακά να συμβαίνουν. Καταριέται τα ΤΕΡΑΤΑ που έβαλαν τα χέρια τους στην σκανδάλη, αυτούς που έδωσαν τις διαταγές, του φταίνε όλα και όλοι μα πάνω από όλα ο θεός που τα επιτρέπει.

Πηγαίνει ήσυχος και λυπημένος πίσω στο δωμάτιο, ανακάλυψε ότι τα τέρατα υπάρχουν αλλά πουθενά δεν υπάρχει ο θεός.

Δεν είδε θεό να κυκλοφορεί, δεν είδε το μοναδικό ον που μπορούσε να βοηθήσει να μην συμβούν όλα αυτά να παρεμβαίνει.

Ξάπλωσε στο κρεβάτι του, λησμόνησε όμως ότι ενώ έψαχνε και δεν έβλεπε τον θεό πέρασε από τον καθρέφτη στο διάδρομο και είδε για μια στιγμή την αντανάκλαση του.  

Η καρδιά του πλημμύρισε με δάκρυ, και σιγομουρμούρισε στον εαυτό του “δεν μπορώ να κάνω τίποτα εγώ… είμαι απλά άνθρωπος…”

ήταν αυτή η στιγμή που έκανε ένα δάκρυ να κυλήσει από τα μάτια του κόσμου.

Όσοι θέλετε να αναδημοσιεύσετε κάποιο άρθρο, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας  στο xorispanolia@gmail.com