Ο άνθρωπος είναι το πιο περίεργο ον που θα έρθεις αντιμέτωπος, είναι φως και σκοτάδι μαζί, είναι αγάπη και μίσος, είναι ικανός για τις μεγαλύτερες πράξεις αυτοθυσίας αλλά και για τις μεγαλύτερες πράξεις καταστροφής σε αυτό τον πλανήτη. Είναι ικανός για το κακό για το καλό, μπορεί να δημιουργεί παράδεισους επί της γης, την ίδια στιγμή όμως μπορεί να σκορπίσει την κόλαση στον πλανήτη.
Τι διαχωρίζει όμως το φως από το σκοτάδι; Τι κάνει το πέπλο του καλού να μετατραπεί σε μανδύα του κακού;
Είναι ο χαρακτήρας του ανθρώπου; Οι ιδέες του; Το περιβάλλον του; Το DNA του; Είναι οι περιστασιακοί παράγοντες τόσο καταλυτικοί; Είμαστε άβουλα όντα σε αυτό το σοβαρό ζήτημα, είμαστε έρμαια των περιστάσεων;
Οι πράξεις ανθρώπων σε μεγάλους και μικρούς πολέμους (και όχι μόνο) έδειξαν ότι συνηθισμένοι άνθρωποι, οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, εγώ και εσύ δηλαδή, μετατράπηκαν σε μακάβρια τέρατα όταν οι συνθήκες τους το επέτρεψαν ή τους ώθησαν. Όταν το ίδιο τους το κράτος τους έσπρωξε προς αυτή την κατεύθυνση, όταν ένας τρελός ηγέτης ανέβηκε στην εξουσία και μια μεγάλη μάζα πολιτών τον ακολούθησε στην τρέλα του. Ας μην παραλογιζόμαστε όμως. Η ευθύνη δεν ανήκει σε κανένα κράτος και κανέναν ηγέτη. Ανήκει εξ ολοκλήρου στη κοινωνία που αποδέχτηκε αυτές τις πρακτικές. Η κοινωνία δεν είναι κανένας άλλος εκτός από εμάς, η κοινωνία δεν αποτελείται από τους άλλους, η κοινωνία είμαι εγώ και εσύ, όσο κι αν μερικοί δεν θέλουν να το καταλάβουν. Η ευθύνη ανήκει ξεχωριστά στον καθένα από εμάς, στον απλό άνθρωπο. Ο απλός άνθρωπος αποτελεί την κοινωνία και εκλέγει τις κυβερνήσεις. Ο απλός άνθρωπος επιτρέπει στους τρελούς ηγέτες να τον κυβερνούν και πάνω από όλα ο απλός άνθρωπος εκτελεί τις μακάβριες εντολές που του έχουν δοθεί, ο απλός άνθρωπος οδήγησε μικρά παιδιά σε θαλάμους αερίων.
Ιστορικά ντοκουμέντα, μαρτυρίες επιζώντων μαρτυρούν και τεκμηριώνουν ότι ο άνθρωπος μπορεί να μετατραπεί σε τέρας, μπορεί να δημιουργήσει τον μεγαλύτερο εφιάλτη, την μεγαλύτερη κόλαση, μεγαλύτερη από κάθε δυνατή φαντασία.
Υπάρχει όμως τρόπος να αντιμετωπίσουμε και να προλάβουμε ως κοινωνία ή έστω ατομικά τέτοιες καταστάσεις, μπορεί ο κάθε πολίτης να προλάβει την εμφάνιση του τέρατος;
Η απάντηση ίσως να είναι ναι, νοουμένου ότι αντιληφθεί ο κάθε ένας ξεχωριστά ότι όντως υπάρχει τέρας και ότι ο ίδιος μπορεί να είναι το επόμενο τέρας, ότι ο κάθε ένας από εμάς κρύβει μέσα του όλο το φως αλλά και όλο το σκοτάδι του σύμπαντος. Αυτοί που αρνούνται ότι κρύβουν σκιές και σκοτάδια μέσα τους, αυτοί που δεν αντιλαμβάνονται ότι το μυαλό τους με μαεστρία είναι ικανό να τους οδηγήσει σε επικίνδυνα σοκάκια, ότι μπορεί να βρει δικαιολογίες για να δικαιολογήσει τερατώδεις πράξεις, είναι αυτοί που πολλές φορές είναι και οι επιρρεπέστεροι να διολισθήσουν χωρίς να το καταλάβουν στον πυθμένα της κόλασης. Ο λόγος είναι ότι δεν έχουν προετοιμαστεί κατάλληλα για να αντιμετωπίσουν το μικρόβιο του κακού που θα τους μετατρέψει εν τέλει σε τέρατα.
Το κακό κρύβεται μέσα μας, κρύβεται στον κάθε ένα από εμάς ξεχωριστά. Βέβαια, μέσα μας κρύβεται και το καλό. Όταν είμαστε νηφάλιοι πρέπει να κατανοήσουμε αυτές τις δύο αντιμαχόμενες δυνάμεις που βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια του συνειδητού εαυτού και να είμαστε έτοιμοι να υποστηρίζουμε πάντα το καλό, παρ’ όλο που ο διαχωρισμός του καλού από το κακό δεν είναι πάντα εύκολη δουλειά. Χρειάζεται κόπο και κριτική σκέψη, τα ίδια τα συναισθήματα μας μπορεί να είναι και οι χειρότεροι μας σύμβουλοι.
Το κακό δεν μπορεί να θριαμβεύσει αν δεν του το επιτρέψουμε, αν δεν επιτρέψουμε στην ιδεολογία μας να δικαιολογήσει τη κάθε μας σιχαμερή πράξη. Το κακό είναι εξαιρετικά ικανό, λαμβάνει πολλές φορές την μορφή του καλού και για αυτό το λόγο θριαμβεύει.
Οι παρατάξεις που χωρίζονται οι άνθρωποι εμπεριέχουν ιδεολογικά μικρόβια τα οποία τρώνε σαν σαράκι τη λογική τους, χωρίς να σκέφτονται και αυτομάτως θεωρούν τις πράξεις της δικής τους παράταξης πάντα ως ορθές και αγαθές και τις πράξεις των αντίπαλων παρατάξεων ως λανθασμένες και δαιμονικές, αυτή η καταδυνάστευση της λογικής είναι και η ρίζα του κακού.
Θεωρούμε ότι όλα τα κακά που συμβαίνουν σε μια χώρα οφείλονται πάντα στους άλλους και τα καλά αποδίδονται πάντα σε εμάς ή σε τυχαία γεγονότα, ή ακόμη, πολλές φορές τα καλά που έχουν κάνει «οι άλλοι» κρύβουν πίσω τους άλλες δαιμονικές προθέσεις.
Τα ιδεολογικά σαράκια ως εκ τούτου είναι επικίνδυνα ειδικά αν ο κάτοχος τους δεν είναι κάτοχος ή δεν θέλει να χρησιμοποιήσει «εντομοκτόνο λογική». Τα ιδεολογικά σαράκια έχουν πολλά χρώματα και πολλές μορφές, τρώνε τις σάρκες της κοινωνίας και φτάνουν στο σημείο να κατασπαράζουν ανθρώπινες ζωές.
Η λογική είναι το μόνο σοβαρό εργαλείο του ανθρώπου και αν απουσιάζει από την φαρέτρα του ή αν έχει καταστραφεί, τότε είναι καταδικασμένος να μετατρέπεται ο ίδιος σε τέρας όταν οι πρώτες βροντές των σκοτεινών καταιγίδων πλησιάσουν.
Γράφει:
Παύλος Κωνσταντίνου
Όσοι θέλετε να αναδημοσιεύσετε κάποιο άρθρο, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.
- Οδηγός για θηρευτές ονείρων - 8 Αυγούστου, 2023
- Αριστερά ή Δεξιά, το αιώνιο πρόβλημα - 22 Ιουνίου, 2023
- Η γραμμή τερματισμού - 28 Νοεμβρίου, 2022
