Όταν βρίσκομαι καθισμένος κάτω από τον έναστρο νυχτερινό ουρανό, σε ένα δάσος κάπου μακριά, αναρωτιέμαι ποιο είναι το πραγματικό μέγεθος των δικών μου προβλημάτων. Για μια στιγμή και μόνο αποφασίζω πως δεν αξίζουν τίποτα, όλα μικρά και ασήμαντα, μπροστά στο μεγαλείο του κόσμου.
Αυτή και μόνο η στιγμή του δέους και της ανατριχίλας με κάνει να πιστέψω… Με κάνει να αγαπήσω περισσότερο την ζωή και τον κόσμο, μου δίνει ελπίδα… Και μετά, έτσι απλά, ξεχνάω και πνίγομαι, αφήνω να με καταβροχθίσει ο μικρόκοσμος μου.
Ο κόσμος τον οποίο βλέπω με τα μάτια μου, πάντα με εξιτάρει, μέσα από την προβλεψιμότητα που αφήνει να διαφανεί στην επιφάνεια του. Σε αυτή την ηρεμία της έναστρης νύχτας κρύβεται το χάος της ίδιας της ύπαρξης. Κρύβονται μυστικά και θαύματα, πράγματα ακατανόητα για τον ανθρώπινο νου.
Και με κάνει να σκέφτομαι ότι, είτε το μυαλό του ανθρώπου έχει σχεδιαστεί να μην μπορεί να κατανοήσει τον κόσμο, είτε ο κόσμος γύρω μας έχει σχεδιαστεί να βγάζει νόημα μονάχα επιφανειακά.
Η επιστήμη αγωνίζεται και θα αγωνίζεται για πάντα να κατανοήσει όσα περισσότερα μπορεί, αν όμως έχουν δίκαιο οι περισσότερες θρησκείες (και γιατί να μην έχουν) ο κόσμος έχει σχεδιαστεί από ένα παντοδύναμο θεό, και αν απλά υποθέσουμε ότι αυτό το παντοδύναμο ον δεν ήθελε να βγάλουμε καμία μα καμία άκρη, απλά δεν θα βγάλουμε ποτέ άκρη. Μια τόσο απλή εξήγηση για την περιπλοκότητα του κόσμου.
Άδικα παλεύουμε και προσπαθούμε να δώσουμε νόημα στο άπειρο, ας αρκεστούμε στις τεχνολογικές βελτιώσεις που μας παρέχει η επιστήμη στη ζωή μας και ας απολαύσουμε στο μέγιστο δυνατό την κάθε στιγμή σε αυτή την απιθανότητα που ονομάζουμε ζωή.
Φιλοσοφικές αρλούμπες θα μου πεις, ποτισμένες με αλκοόλ. Θα σε διαβεβαιώσω πως δεν έχω πιει ούτε σταγόνα, μου αρκεί η γεύση της νύχτας, ο αριθμός των άστρων και η ζάλη από την μυρωδιά των πεύκων για να μεθύσω, μπορεί και να είναι μεθυσμένες σκέψεις μα… Ποιος μπορεί αλήθεια να ξέρει;
Επιλέγω να απολαύσω το κυνηγητό της γνώσης, τις φιλοσοφίες που πηγάζουν από αυτό, αλλά πάνω από όλα επιλέγω να αφήνω το δέος που δημιουργεί η έναστρη νύχτα να απορροφήσει και να συρρικνώσει το μέγεθος των προβλημάτων μου και ας είναι μονάχα για μια και μόνο στιγμή.
Δεν μπορώ να βρω τα προβλήματα μου στα άστρα.
Χάνονται στο άπειρο.
Χάνομαι μαζί τους.
Γράφει:
Παύλος Κωνσταντίνου
Όσοι θέλετε να αναδημοσιεύσετε κάποιο άρθρο, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.
- Οδηγός για θηρευτές ονείρων - 8 Αυγούστου, 2023
- Αριστερά ή Δεξιά, το αιώνιο πρόβλημα - 22 Ιουνίου, 2023
- Η γραμμή τερματισμού - 28 Νοεμβρίου, 2022
