Μήνας: Σεπτέμβριος 2018

Όταν βρίσκομαι καθισμένος κάτω από τον έναστρο νυχτερινό ουρανό, σε ένα δάσος κάπου μακριά, αναρωτιέμαι ποιο είναι το πραγματικό μέγεθος των δικών μου προβλημάτων. Για μια στιγμή και μόνο αποφασίζω πως δεν αξίζουν τίποτα, όλα μικρά και ασήμαντα, μπροστά στο μεγαλείο του κόσμου.

Αυτή και μόνο η στιγμή του δέους και της ανατριχίλας με κάνει να πιστέψω… Με κάνει να αγαπήσω περισσότερο την ζωή και τον κόσμο, μου δίνει ελπίδα… Και μετά, έτσι απλά, ξεχνάω και πνίγομαι, αφήνω να με καταβροχθίσει Διαβάστε περισσότερα “Χαμένος στο άπειρο”

Ο δικαστής φώναξε, «ο κατηγορούμενος είναι ένοχος σε όλες τις κατηγορίες, η ποινή θα ανακοινωθεί την Δευτέρα στις…»

Μέχρι εκεί κατάφερε να ακούσει, ο αέρας ξαφνικά άλλαξε, λιγόστεψε το οξυγόνο, μολύνθηκε, έγινε ακατάλληλος προς αναπνοή… Άστραψε και βρόντηξε στην αίθουσα, χάθηκε το φως, του ήρθε τάση για αναγούλα· κάτι πήγε να φωνάξει στον δικαστή αλλά εκείνη ακριβώς την στιγμή τον άρπαξε ο δικηγόρος του από το μπράτσο και τον έβγαλε έξω από την αίθουσα.

Περίμενε εναγωνιωδώς μια βδομάδα την ποινή του. Ο δικηγόρος του τον καθησύχαζε πως δεν θα είναι βαριά: «θα είναι ελαφριά σαν πούπουλο», « Τα δικαστήρια δεν θέλουν να εξοντώνουν τον κόσμο αλλά να τον βοηθούν» του είπε.

«Μα είμαι αθώος», του απάντησε, δεν ήξερε αν το πίστευε αυτό ο δικηγόρος του, από την αρχή είχε τις αμφιβολίες του. Δεν ήξερε αν το πίστευε και ο ίδιος πια.

Πέρασαν βασανιστικά οι μέρες, η μια μετά την άλλη και να λοιπόν που ήρθε η μέρα, αυτή η μέρα, μια πραγματικά  δύσκολη Δευτέρα.

Φόρεσε τα καλά του και στάθηκε μπροστά από το έδρανο στην θέση του κατηγορουμένου, προσπάθησε να μην φαίνεται νευρικός.

Ο Δικαστής έβγαλε ένα τεράστιο λόγο. Ανέφερε μεταξύ άλλων, ότι Διαβάστε περισσότερα “Αχ!.. και να ‘μουν…”

«Τι νόημα έχει το δελτίο καιρού!..» αναρωτήθηκε.
«Δελτίο ψυχής έπρεπε να βγάζουν», είπε φωναχτά.
«Άστατα φαινόμενα με ακραίες συναισθηματικές καταιγίδες», σκέφτηκε ότι θα ήταν το δελτίο για την δική του ψυχή.

Για πολύ καιρό βασανιζόταν από συναισθηματική ξηρασία, δεν τον ένοιαζε – τότε – αν θα ζούσε ή αν θα πέθαινε. Η ζωή και ό,τι είχε σχέση με αυτή του ήταν εντελώς αδιάφορα.

Μα πάνε τώρα μερικές μέρες που το δελτίο άλλαξε, χειμώνιασε, καλοκαίριασε, δεν ήξερε. Δεν ήταν ειδικός για να καταλάβει.
Το σίγουρο είναι ότι κάτι σημαντικό άλλαξε, στην αρχή του φάνηκε πως ήταν προς το χειρότερο, μα τώρα…



Τώρα δεν ήταν σίγουρος αν προτιμούσε την συναισθηματική απροσφορότητα της τότε εποχής από την αστάθεια των συναισθηματικών φαινόμενων της σημερινής.
Το σκέφτηκε για ακόμα λίγο, δεν μπορούσε να αποφασίσει. Αν και στα εσώψυχα του ήξερε και ας μην ήθελε να το παραδεχτεί. Ένιωθε ότι η ζωή έγινε πιο ενδιαφέρουσα, ότι η ζωή απέκτησε επιτέλους τα δικά της χρώματα και ας ήτανε και σκούρα.

Ξαφνικά τον κυρίευσε ένας τυφώνας άγχους. Αυτά τα φαινόμενα τον έπιαναν Διαβάστε περισσότερα “Μια χούφτα λουλούδια”